tam 9 gün önce bir minik melek dünyaya gözlerini açtı.. doğdu yeğenim, teyze oldum..
bu duyguları kelimelere dökmek çok zor.. hani derler ya kelimelerin kifayetsiz kaldığı an diye işte o duygu gerçekmiş.. doğduğundan beri bu güzel duyguyu paylaşmak istiyorum ama her yazmaya çalıştığımda nasıl başlasam bilemedim..
doğana kadar her şey daha farklıydı, yeğenim olcak demek güzeldi, mutluluk vericiydi.. ama doğduğunda kanımdan canımdan bir bebeğin dünyaya geldiğini bilmek apayrı.. yazmaya çalışıyorum ama yaşadığım hissi sadece "mutluluk" kelimesiyle tarif etmeye çalışmak hafif kalıyor..
teyze olunca böyle hissediyorken, anneliği hayal bile edemiyorum..
evet mutluyum ama bir derdim var; bebiş İngiltere'de =( onu görememek öyle zor ki! skype vesilesiyle (çok şükür böyle teknolojilere!) görmek güzel ama yetersiz.. onu kucağıma almak, koklamak istiyorum.. minik ayaklarını öpmek, ensesinden gıdıklamak istiyorum:)
3 yorum:
Allah analı babalı büyütsün, uzun ömürlü olsun inşallah. Gözünüz aydın :)
Kucağına da alırsın umarım, dediklerini yapmayı ben de istedim :) Bayılıyorum bebeklere :)
çok teşekkürler:)
heycanla vizemin çıkmasını bekliyorum, uzakta olması çok zor:(
yanına gidince acısını çıkarıcamm:))
ben amca ve dayı olduğumda ilk düşündüğüm yaşlanmış olduğum gerçeği oldu. daha bir kaç yıl önce enselerine şaplak attığım kardeşlerim anne baba olmuşlardı.
(bkz: reelist insan)
(bkz: çok yıllık odunsu erkek)
(bkz: sevinmesini bilmeyen insan modeli)
Yorum Gönder